De jarige Jet

De jarige Jet
Door het Oog van de Naald
Angela Zikking

20-07-2023/Leeuwarden

Vandaag ben ik jarig! Normaal doe ik niet zo veel aan mijn verjaardag, maar nu voel ik mij toch wel erg jarig. Stanley heeft het huis versierd door slingers en ballonnen op te hangen. Lief. Het is een apart en prettig idee om nuchter mijn nieuwe levensjaar in te gaan. Grappig, zelfs 2 weken geleden had ik dit nooit voor mogelijk kunnen houden. Twee weken geleden zou ik gewoon zo min mogelijk willen doen en natuurlijk zo veel mogelijk dope willen gebruiken.

We moesten naar de rechtbank voor een zitting, zelfs zittend in een rolstoel was het zwaar. De afgelopen dagen heb ik weinig rechtop gezeten. Het mooie weer buiten legde het af tegen de kou bij mij van binnen, dus voelde ik mij net een verkleumde alien te midden van al die mensen die wél kunnen genieten van de warmte die de zomerse zon brengt.

De jarige Jet en een bijzondere ontmoeting

Op de terugweg namen we een koffie in een etablissement waar we in een leuk gesprek met een Indonesische dame belandden. Haar uiterlijk verraadde niet haar aantal kalenderjaren, maar haar wijsheid en levenservaring des te meer (ze is 83 en oogt 60). Sommige mensen zijn zo fijngevoelig en pikken dingen feilloos op, alsof ze onbesproken zaken ruiken. Misschien is het minder vaag en zijn ze meester in het duiden van lichaamstaal (=waarschijnlijker).

Deze dame sloeg de spijker op zijn kop. Glimlachend en ferm sprak ze me aan op mijn gedrag en wist ze te vertellen dat ik steeds weer in de problemen kom omdat ik een binnenvetter ben en moeite heb mijn gevoelens te tonen en te verwoorden. Ze vertelde ook dat ik aan Stanley een goede had en dat hij geduldig met mij moest zijn. Alles kwam goed als hij er maar in bleef geloven.

Ze drukte een gouden klavertje vier in mijn hand en zei dat altijd bij me te houden als een talisman. Ieder beetje geluk is welkom, voorlopig zijn we er nog niet en heb ik geen idee wat me nog te wachten staat op de weg van herstel. Ik mag sowieso al spreken van een hoop geluk dat ik op deze weg ben beland na zo verdwaald te zijn geweest.

De jarige Jet. Eindelijk weer contact met familie

Mijn verjaardag leek mij een mooie gelegenheid om eindelijk weer eens een teken van leven te geven aan mijn moeder en mijn broer Ludger. Het laatste wat ik wil is dat mijn moeder op mijn verjaardag zit te huilen en totaal in het duister tast, terwijl het morgen ook pittig voor haar is (morgen zou mijn vader jarig zijn).
Ik stuurde ze beiden een WhatsApp berichtje vanaf een voor hen onbekend nummer. “Gefeliciteerd met mij.” Aanvankelijk dacht mijn broer dat het door een of andere grapjas gestuurd was.

De jarige Jet. Al met al een mooie dag

Gelukkig heb ik zowel mijn moeder als mijn broer gesproken. Ludger vertelde dat hij mij kort geleden weer als vermist heeft opgegeven en dat hij sowieso al van plan was om binnen 2 weken met de trein naar Leeuwarden te gaan om persoonlijk een zoekactie te starten. Hij was een soort interventie van plan. Als ik in zou stemmen en echt van de heroïne af wil, wilde hij me persoonlijk naar een rehabilitatie centrum in Thailand brengen om vervolgens zelf door te reizen naar zijn vrouw in Indonesië. Voor mij klonk dat als een mission impossible. De kans is vrij klein dat een Amsterdammer mij zou vinden in Leeuwarden omdat hij niet weet waar hij zou moeten zoeken.

Eigenlijk was ik verbaasd dat mijn familie op de hoogte was van mijn verslaving, aangezien ik totaal van de radar verdwenen was.
Mijn broer werkt in de offshore en zijn echtgenote woont in Indonesië, dus is hij meestal niet in het land. Hij wil volgende week langskomen. Spannend!!

In de periode dat ik in een tentje bivakkeerde heb ik mijn moeder 3x gesproken, ik belde haar dan met de telefoon van een gebruikersmaatje en dan vroeg ik al snel om geld om rotzooi van te kopen. Ze had nog wat geld van mij, en achteraf ben ik natuurlijk blij dat ik wat dat betreft geen geld van haar afhandig heb geprobeerd te maken. Stomme junkie fratsen.

Alle rechten voorbehouden
© 2023 Angela Z /Stanley ter Haar