Stanley’s Blogberichten 2021

Demonstraties en Politie

2021 was ook het jaar waarin ik regelmatig contact had met de politie. Enerzijds kwamen ze met man en macht om mij te beschermen. Anderzijds maakt zij zich zorgen rondom mijn acties aangaande het demonstreren. Toen ik begon met demonstreren had ik nooit verwacht dat ik een kopstuk zou worden en wat hier allemaal bij kwam kijken. Zo werd ik regelmatig aangehouden, kreeg ik politie aan de deur, hechtenis en taakstraffen. Demonstreren is een mensenrecht en geldt voor iedereen, of je het nou met de boodschap eens bent of niet. Het vormt een van de fundamenten van de democratische rechtsstaat. Dit fundamentele recht staat nu wereldwijd onder druk, ook in Nederland.

Toen ik met de politie in gesprek ging en hun vroeg wat nu eigenlijk het probleem was, legden ze mij het volgende uit en lieten mij ook de bewijstukken hiervan zien. Waar het merendeel van de mensen vreedzaam protesteerde, waren er een aantal die andere plannen hadden. Deze groep nam wapens mee, zoals messen, breekijzers, zwaar vuurwerk etc. Ook bleek de in eerste instantie vreedzame beweging inmiddels geïnfiltreerd te zijn, door groepen met extreme gedachten, dit vooral op de rechterkant van ons politieke bestek.

Spelregels

Demonstreren is ook verbonden aan bepaalde regels. Zo moet je het bijvoorbeeld aanmelden als je van plan bent te demonstreren. Je hoeft daarbij niet aan te geven waarom of waartegen je wilt demonstreren. Maar het aanmelden zorgt ervoor dat een demonstratie veilig plaats kan vinden. Zo kan de burgemeester of politie bijvoorbeeld voorwaarden stellen, of voorbereidingen treffen.

Ik heb dit zelf niet altijd gedaan, omdat ik dacht dat het niet nodig was of omdat ik het als een vorm van protest zag om me niet aan die regel te houden. Maar ik heb ook gezien wat er kan gebeuren als een demonstratie uit de hand loopt of als er mensen zijn die geweld gebruiken of vernielingen aanrichten. Dat is niet alleen schadelijk voor de openbare orde en veiligheid, maar ook voor de boodschap die je wilt overbrengen.

Toeslagenaffaire

De toeslagenaffaire is een van de grootste schandalen in de Nederlandse politiek. Het gaat om duizenden ouders die onterecht beschuldigd werden van fraude met kinderopvangtoeslag en daardoor in grote financiële en persoonlijke problemen kwamen. Sommige ouders moesten tienduizenden euro’s terugbetalen aan de Belastingdienst, anderen raakten hun huis, baan of kinderen kwijt. De affaire heeft ook geleid tot het aftreden van het kabinet-Rutte III en verschillende bewindslieden. Hoe meer ik mij verdiepte in de materie, hoe meer ik begon te begrijpen dat het niet alleen een debacle was, maar ook een gevolg van etnisch profileren. In de volksmond racisme. Het is misschien voor mensen die absoluut niet racistisch zijn, niet begrijpen dat het bestaat, maar het bestaat wel. De toeslagenaffaire is dan ook een voorbeeld van institutioneel racisme.

Hoe komen we hier in terecht ?

De oorsprong van de toeslagenaffaire ligt in de invoering van het toeslagensysteem in 2005. Dit systeem moest ervoor zorgen dat ouders met een laag inkomen een tegemoetkoming kregen voor de kosten van kinderopvang. De ouders kregen een voorschot op basis van hun geschatte inkomen en moesten achteraf verantwoording afleggen over hun werkelijke inkomen en gebruik van kinderopvang. Als er een verschil was tussen het voorschot en het recht op toeslag, moesten de ouders het teveel ontvangen bedrag terugbetalen of kregen ze een nabetaling.

Het toeslagensysteem bleek echter fraudegevoelig te zijn. Er waren gevallen van misbruik door gastouderbureaus of kinderopvangcentra die valse gegevens opgaven of te veel geld vroegen voor de opvang. Ook waren er gevallen van zogenaamde Bulgarenfraude, waarbij mensen uit Oost-Europa zich inschreven bij de gemeente en toeslagen aanvroegen zonder dat ze in Nederland woonden of werkten.

Ik ben wie ik ben en sta achter de keuzes die ik maak. Je mag me aardig vinden maar dat hoeft niet. Je mag het met me eens zijn, maar dat hoeft niet. Ik respecteer de meningen van anderen en accepteer de verschillen. Maar weet ook dat dit soms erg lastig kan zijn. Ik heb niet de erkenning nodig van mensen in het algemeen, wel hun warmte, liefde en wijsheid. Ik geloof in mijzelf en in de kracht van positiviteit, Hoe negatief een situatie of een onderwerp dan ook kan zijn. Ik heb niet de behoefte om mijzelf te bewijzen of te verdedigen. Meer lezen

Stanley op zondag in gesprek met Abe Dijkstra

Abe Dijkstra spreekt zich uit over de huidige politiecultuur. Abe spreekt politie aan op haar verantwoordelijkheid en waarschuwt dat de politie over minder potentieel geweld beschikt dan specifieke groepen binnen de bevolking. Abe wijst op het feit dat de politie ook onderdeel van de bevolking is. Dat wat het volk wordt aangedaan wordt ook hen aangedaan.

Straatadvocaat Stanley ter Haar kwam als vijfjarig jongetje uit Haïti naar Nederland. Daardoor kwam hij in een nog grotere hel terecht dan die waarin hij al verkeerde. In deze aangrijpende aflevering van de Mooie Mensen Podcast vertelt hij waarom hij vaak heeft gedacht dat hij beter in Haïti had kunnen blijven en jong kunnen sterven dan dat hij naar Nederland was gehaald. Hij spreekt zonder rancune over zijn adoptieproces, zijn adoptieouders en over hoe belangrijk vergeving is.