Anoesjka Blommaert mijn eigen geluk

Anoesjka Blommaert mijn eigen geluk
Anoesjka Blommaert

1 Oktober 2022
Ik ga voor mijn eigen geluk

Ik ga voor mijn eigen geluk. Het is een tijd geleden dat ik voor het laatst geblogd heb, met de verjaardag van Justin. Toen gaf ik al aan dat ik door een hele transformatie ging, Inmiddels zijn er aardig wat mensen op de hoogte van wat er speelt maar nog niet heel de wereld is ingelicht. De vraag is, moet dat dan? Maar zoals jullie weten ben ik best een open boek en deel ik veel met de wereld…of ik flap het eruit, zo van “zei ik dat nou hardop?”-type. Maar dat maakt wie ik ben. Wat is het dan dat ik allemaal van die rare berichten ineens post? Dagelijks krijg ik vragen via sociale media binnen.

Ik heb besloten dat ik wil gaan scheiden na een relatie van 29 jaar met Ruud. We hebben er hard voor gevochten maar zijn te zeer uit elkaar gegroeid. Verdere details zijn niet van belang. In mijn hoofd had ik deze beslissing al lang geleden genomen maar dan nog in de praktijk vertellen. Na zoveel jaar bij elkaar geen makkelijke opgave. Ik geef nog oprecht om hem en gun hem het allerbeste van de wereld, het zal altijd de vader van mijn drie prachtige kinderen blijven. Alleen is er geen ruimte meer voor ons om als man en vrouw verder te gaan. Ik ga voor mijn eigen geluk, het is tijd voor mezelf, “ready to love myself” is mijn nieuwste motto.

Ik stap uit de schaduw in het licht en ga volop genieten van het moment.

Het doet er niet toe wat er in het verleden is gebeurd. Dat heeft me gevormd tot de persoon die ik ben maar ik kan er verder niks meer aan veranderen. Ik kan hooguit dankbaar zijn voor de lessen die ik geleerd heb. En de toekomst? Daar kijk ik enorm naar uit maar niks meer tot in details plannen, niet meer leven volgens een agenda. Huisje, boompje, beestje, dat heb ik gehad. Het gaat om het nu, ik leef nu in het moment en elke dag is een cadeautje, het heet niet voor niks “the present” in het Engels. Ik geniet met volle teugen van elke dag die mij gegeven is.

Anoesjka Blommaert mijn eigen geluk Een nieuwe start

Toen ik eindelijk de moed bij elkaar geraapt had en het nieuws vertelde was het voor mij dat ik zo snel mogelijk het huis uit wilde, het voelde niet goed samen onder een dak te blijven. Het is niet dat ik weg moest, ik kreeg alle ruimte maar het was mijn eigen gevoel dat leidde tot vluchtgedrag. Zo bleef ik bij diverse vrienden slapen. Uiteraard meteen op zoek naar een eigen stekkie. Maar jullie herinneren je vast nog mijn klaagzang enkele weken terug, onmogelijke opgave hier in Nederland. Maar Anoesjka zit niet stil, dus dankzij een goede tip aangemeld voor een anti kraakpand. Het klinkt erger dan het is. Ik heb me aangemeld op de site, dag erna werd ik gebeld, 2 dagen later op gesprek en weer 2 dagen had ik de sleutel van een mooie ruime flat in Geleen.

Dezelfde soort flat waar ik als puber, eh jong volwassenen, van 18 in Roermond ben gaan samenwonen met mijn eerste vriendje, ergens in de vorige eeuw. En dan bofte ik weer want deze flat wordt pas in 2028 afgebroken dus tijd genoeg om iets anders meer permanent te vinden. Druk aan de slag met behang eraf halen om te kunnen gaan texen, vloeren uitzoeken etc. Om er toch een thuis van te maken. Kreeg ik toen een telefoontje dat iemand met connecties misschien een huisje voor me had in Maastricht, of het oké was om naar Maastricht te verhuizen? Wat heet, de leukste stad van Limburg toch?

Gewoon blij met de kans op een huisje (schijnt eigenlijk onder de categorie appartement te vallen maar ik vind het een huis). Ben wezen kijken, helaas echt te klein voor mij en de kinderen plus honden. Maar deze meneer had nog een 2e optie. Wezen kijken naar een ander huisje om de hoek daar, meteen verliefd. Dag erna op gesprek bij de woningbouwvereniging, ik wachtte op de adder onder het gras. Maar nee, ik was de kandidaat voor dit huisje. Maar….ze hadden nog een 2e huis in de aanbieding. Ja, het verhaal wordt steeds beter. Heb ook dit huis bekeken uiteraard. En nu mag ik kiezen uit deze twee. Ik ga met de kinderen terug ze beide bekijken en dan beslissen we samen. Per half oktober mogen we dus naar Maastricht verhuizen. Even iets heel anders, maar we kijken er naar uit om opnieuw te beginnen.

Anoesjka Blommaert mijn eigen geluk

Ik Ben Bewust 

Door al die onzekerheden zat ik erg met de IBBO in Herkenbosch in mijn maag, want ook daar door omstandigheden best veel onzekerheden. Daar heeft zich zoveel afgespeeld het afgelopen jaar, kan ik een heel blog aan wijden. Laat ik als conclusie trekken dat ik door de bijzondere mooie dingen die me zijn overkomen op de IBBO volledig in mijn kracht ben komen te staan, het heeft mijn zelfvertrouwen een flinke boost gegeven. Maar met enorm veel pijn in mijn hart, menig traantje gelaten, heb ik de conclusie moeten trekken dat ik op dit moment niet de juiste persoon ben om de kartrekker te zijn op de IBBO in Herkenbosch. Ik wil me even focussen op mij, mezelf en de kinderen, ons gezinnetje. Geen andere afleidingen. Brandon zou sowieso naar de IBBO in Geleen gaan en ik ga daar nu uithelpen. Gewoon rustig een ochtend vrijwillig helpen, geen enorme verplichtingen, niet de kar te hoeven trekken, niet de volledige verantwoordelijkheid, ook eens heerlijk. Elliot wilde een verse start maken op een nieuwe school. Dat wordt dan in Maastricht, keuze genoeg daar. En betreffende Oriflame en Scensty wil ik dat weer oppakken zodra ik gesettled ben in Maastricht. Hoe en wat zie ik dan wel, komt tijd komt raad. Dat komt helemaal goed. Ben trouwens ook weer naar het paaldansen aan het gaan, tijd voor die change. Werken aan mijn lijf, goed in mijn vel komen te zitten. Heb zelfs al wat choreografieën bedacht voor in de paal, das lang geleden dat ik daar nog de zin in had, heerlijk. En waar staat dat ding, midden in de woonkamer, geweldig toch. Prettig gestoord noem ik dat, ongevaarlijk.

Mijn huidige avontuur in een notendop

Mijn huidige avontuur in een notendop, hoef ik niet meer elke dag nieuwe mensen uit te leggen wat er aan de hand is. Dus mocht het erg stil worden op de Klaverstraat, tja, mevrouw kwek-nel is verhuisd. Maar ik kom vast nog vaak in Maasbracht buurten. Sowieso voor Oriflame en Scentsy. Het komt helemaal goed, ik heb er alle vertrouwen in, het universum is me nu gunstig gezind. Mijn bordje vol shit dat ze omgeruild hadden voor een slakom, want dan paste er meer in, is langzaam aan leeg aan het raken. Oh, en ik rij niet meer in die grote zwarte bak, te duur voor mij nu. Zie je een klein lichtblauw toyotaatje voorbij vliegen, dan was ik dat vast. Type botsauto maar hee, het brengt me droog van A naar B. Dankbaar voor alles wat nu op mijn pad is.

Anoesjka Blommaert mijn eigen geluk
Bron: Anoesjka Blommaert